ในความคิดเห็นของผู้เขียนนั้นเชื่อว่า Prey เป็นหนังที่มาพร้อมกับการมอบความสยองขวัญเต็มขั้นแบบจัดเต็ม ด้วยการหยิบเอาวัตถุดิบดั้งเดิมมาปรุงแต่งใหม่ในรสชาติที่จัดจ้านขึ้น แต่หนังน่าจะเป็นที่ถูกใจพวกนักวิจารณ์มากกว่า เพราะองค์ประกอบงานดีไซน์ของหนังที่ทำออกมาได้เยี่ยม แต่หนังอาจจะไม่ได้เป็นที่ถูกใจในฝ่ายของผู้ชมสักเท่าไหร่ เพราะหากว่ากันถึงการร้อยเรียงเรื่องราวนั้น หนังยังถือว่าจุดไฟติดได้ช้าและผู้ชมอาจจะเบือนหน้าหนีไปเสียก่อนจะถึงจุดไฮไลต์สำคัญ

เพราะว่าในแง่การเล่าเรื่องนั้น Prey ถือว่าเป็นหนังที่ปูเรื่องได้ช้าไปสักหน่อย เพราะกว่าจะมีโอกาสเปิดฉากออกลีลาการล่าต่าง ๆ ได้นั้น ก็ปาไปเกือบจะครึ่งทางแล้ว แต่เมื่อหนังเริ่มปะติดปะต่อองค์ประกอบต่าง ๆ เข้าด้วยกัน ประกอบร่างออกมาได้ชัดยิ่งขึ้น ก็มาพร้อมกับความบันเทิงเลือดสาดแบบไม่ยั้งเหมือนกัน นับได้ว่าเป็นการตอบโจทย์ผู้ชมได้ดีในช่วงครึ่งหลังของเรื่อง

ตัวหนังให้เรามองผ่านสายตาของ นารู น้องสาวของว่าที่นักรบหนุ่มของเผ่า แม้เธอจะมีความเฉลียวฉลาดช่างสังเกตแต่ก็ยังถูกดูแคลนในความเป็นเพศหญิงที่พละกำลังในการล่าต่ำกว่าผู้ชาย เธอจึงฝึกฝนและแสวงหาการยอมรับผ่านพิธีล่าสัตว์ดุร้ายอย่างสิงโต และแน่นอนว่าบัดนี้ในป่าไม่ได้มีเพียงแค่สัตว์ร้ายอย่าง งูพิษ หมาป่า สิงโต หรือหมีเท่านั้น

เพราะมีนักฆ่าต่างดาวออกมาเดินหาคู่ต่อสู้ที่สมศักดิ์ศรีอยู่ด้วย และในเวลาใกล้เคียงกันพวกคนยุโรปที่อพยพก็เริ่มรุกรานใช้ปืนฆ่าชนเผ่าพื้นเมืองด้วยเช่นกันและต้องชื่นชมด้วยว่า นักแสดงสาวอย่าง แอมเบอร์ มิดธันเดอร์ (Amber Midthunder) ที่มารับบท นารู นั้นมีเสน่ห์ทั้งด้านรูปลักษณ์และการแสดงที่สามารถตรึงสายตาไปกับเธอตลอดเรื่องได้จริง ๆ ไม่ว่าจะตอนสวย ๆ หรือผ่านนาทีชีวิตจนโทรมไปทั้งตัว แม้ตอนดูตัวอย่างยังหวั่น ๆ ว่าเธอไม่ค่อยดึงดูดสายตานักแต่ของจริงเธอฉายออร่าได้แรงไม่เบาทีเดียว

มาถึงตรงนี้มันจึงได้เห็นว่าหนังมีการนำเสนอนัยของประวัติศาสตร์การล่าอาณานิคมและฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชนพื้นเมืองอเมริกา รวมถึงการพูดเรื่องความเท่าเทียมทางเพศแบบที่เราไม่รู้สึกยัดเยียดอยู่ด้วย ทำให้หนังมีมิติเชิงลึกให้พูดคุยกันต่อได้

แต่มันก็ไม่ทิ้งหน้าที่ในการสร้างความบันเทิง ต้องบอกว่าผู้สร้างไล่ระดับความตื่นเต้นไปได้อย่างเหมาะสม จากการประจันหน้ากับสัตว์ร้าย จนถึงคู่มือที่เกินเอื้อมแค่เอาชีวิตรอดมาได้ก็บุญ ก่อนที่ทุกอย่างจะบีบบังคับให้ฝั่งตัวเอกจนตรอกต้องสู้กลับเท่านั้น กลายเป็นศึกสุดท้ายที่บีบหัวใจอย่างยิ่ง

ทั้งนี้ หากใครเป็นเป็นแฟนตัวยงของพรีเดเตอร์ อาจจะรู้สึกชุ่มชื่นใจขึ้นมาได้หน่อย แต่หนังเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้รู้สึกฟินกับคาแรกเตอร์ในตำนานสักเท่าไหร่นัก เพราะเอาจริง ๆ ถ้าใครที่ไม่ใช่แฟนคลับพรีเดเตอร์ก็อาจจะบอกได้ว่า…ค่อนข้างธรรมดาและไม่ได้โดดเด่นอะไรเลยในเรื่องนี้ เพราะเขาก็ยังมาพร้อมกับลูกไม้เดิม ๆ ที่ไม่ได้โชว์ศักยภาพและลีลาที่น่าตื่นตาตื่นใจออกมาเท่าไหร่นัก

ถือเป็นการเริ่มต้นจักรวาลพรีเดเตอร์ครั้งใหม่ได้น่าสนใจทีเดียว เหมือนกับเป็นการล้างทุกสิ่งที่ละเลงกันมาตลอดสิบปีแล้วเริ่มกันใหม่ด้วยภาคแรก ช่วงหนังจบ ก็จะเปิดเผยบางสิ่งไว้เป็นนัยๆ ว่า ภาคต่อไปจะตามมาแน่ คอยฟังข่าวเอาก็แล้วกัน!

งานภาพของเรื่องนี้ทำออกมาได้ค่อนข้างมืดหม่นพอสมควร ด้วยความที่ให้ Mood & Tone ของภาพ รวมกับบรรยากาศในป่า ทำให้หลาย ๆ คนที่ได้ดูหนังเรื่องนี้มีความอึดอัด บรรยากาศที่ไม่น่าไว้ใจ เพราไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างในฉากต่อไป

และในความเป็นหนึ่งในหนังที่พยายามเชื่อมโยงกับแฟรนไชส์ ผู้สร้างก็หาวิธีการสร้างสะพานกลับไปโยงใบผ่านหนังเรื่อง ‘Predator 2’ (1990) แบบน่าประหลาดใจพอสมควร ด้วยการใช้สิ่งของชิ้นหนึ่งที่มีความสำคัญในหนังเรื่องนั้น ให้มาปรากฏก่อนหน้าหลายร้อยปีในหนังเรื่องนี้

ยิ่งสำหรับคอเดนตายของฉบับหนังสือการ์ตูนด้วยแล้ว จะพบว่าหนังได้ใช้รายละเอียดจากเรื่องสั้นชื่อ ‘Predator: 1718’ ที่ตีพิมพ์ในปี 1996 เล่าถึงเผ่ายวตจาที่ชื่อ เกรย์แบ็ก (ตัวเดียวกับที่มาปรากฏในท้ายหนังภาค 2 ในปี 1990) ซึ่งได้ลงมาพบมนุษย์เป็นครั้งแรกในจังหวะสถานการณ์ที่ ราฟาเอล อะโดลินี กัปตันเรือโจรสลัดลำหนึ่งกำลังถูกทรยศจากลูกเรือ และนำมาซึ่งการต่อสู้ร่วมกันและยอมรับกันในฐานะนักรบ ถึงขั้นได้แลกอาวุธของกันและกันไว้ด้วย

โดยรวมฉากแอ็กชั่นของเรื่องทำให้ระทึกตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ เราจะได้เห็นความโหดของพรีเดเตอร์แบบสะใจเหมือนเก่า มีฉากติดเรตให้เห็นทั้งเรื่องแต่ไม่แหวะ ออกมากำลังดี ในขอบเขตที่แฟนๆ พรีเดเตอร์พึงพอใจ เพราะถึงแม้ลงดิสนีย์+ แต่งานสร้างไม่ใช่ดิสนีย์ทำ

ส่วนจุดด้อยมีบางๆ เป็นข้อจำกัดการทำหนังมากกว่าอย่างภาษาในเรื่องใช้อังกฤษทั้งหมดยกเว้นคนขาวที่บุกเข้ามามีใช้ภาษาอื่น (น่าจะโปรตุเกส) ซึ่งการที่เห็นเนื้อเรื่องอินเดียนแดงเป็นตัวเอกแต่พูด ENG กันหมดก็เป็นอะไรที่แหม่งๆ อยู่พอสมควร แต่ก็เข้าใจได้นั่นแหละครับ (เรื่องนี้ไม่มีพากย์ด้วย) และตัวนางเอกที่มารับบทนี้เป็นเม็กซิกันพื้นเมืองชื่อ Amber Midthunder ซึ่งก็พอเนียนๆ ว่าเป็นอินเดียนแดงได้ แต่ก็ยังดูผิวขาวและใสมากไปนิด แต่ดีที่เธอแสดงดี บทก็ดี เลยไม่มีปัญหาคาใจอะไรมาก

หรืออีกจุดก็คือการที่พรีเดเตอร์ตัวนี้ค่อนข้างกลวงๆ เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันมาก เหมือนแค่เป็นบอสที่มาล่าทั่วๆ ไป ไม่ได้มีความพยายามถ่ายทอดอะไรให้เห็นแบบภาคอื่นๆ ที่อาจจะมีการพูดคุยออกเสียงภาษาของมัน หรือมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์บ้าง แต่เรื่องนี้คือไม่มีเลย ซึ่งก็ไม่ถือว่าแย่อะไร แต่มันจบแล้วก็จบ ไม่เหมือนอย่างภาคแรกที่อาร์โนลด์เล่นยังมีฉากจบที่มันสื่อสารกับตัวเอกก่อนทิ้งทวนระเบิดตัวเองนั่นแหละครับ แต่ตัวนี้ไร้ซึ่งทุกอย่างเลย

และที่คนอาจจะคาดหวังไว้คือฉากทิ้งท้ายตามสูตรพรีเดเตอร์แทบทุกภาค ตัวหนังมีเหมือนไม่มี เพราะใช้ภาพวาดเป็นภาพนิ่งเล่าเรื่องทั้งหมดเหมือนเป็นภาพเขียนติดผนังถ้ำลำดับเหตุการณ์ ก่อนมีตอนท้ายต่อจากตอนจบของนางเอกเท่านั้นครับ รวมรีวิวหนังทั้งหมด

ถือเป็นพรีเดเตอร์ภาคที่ดีรองจากภาคแรกจริงๆ สมคำเล่าลือ แต่ว่าก็ยังไม่ได้ดูดิบหรืออันตรายเท่ากับภาคแรก ออกจะเป็นภาคบู๊กันตัวๆ ที่มันส์กว่าภาคแรกมากกว่า ไม่ใช่การหลบซ่อนสู้กันเลย เพราะสู้กันจะๆ ทุกฉาก ซึ่งสนองแฟนๆ พรีเดเตอร์ได้แน่นอน และยังมีธีมอินเดียนแดงกับคนขาวที่สอดแทรกเข้ามาเนียนๆ กับเรื่องได้ดีเลยครับ